Coface, de wereldleider in kredietverzekeringen, heeft zijn economische vooruitzichten voor 2022 gepubliceerd. Wereldwijde groei wordt verwacht af te nemen, maar toch positief te blijven.
Wat zijn uw vooruitzichten voor de wereldeconomie? Hebt u verschillende scenario's, afhankelijk van het gevaar van de nieuwe omikronvariant?
Het opduiken van nieuwe coronavirusvarianten, naast omikron, is uiteraard het grootste risico voor 2022. Wij menen echter dat het betrekkelijk zinloos of misleidend is om deze mogelijkheid in onze prognoses op te nemen, aangezien de gevolgen voor de economische activiteit en de samenleving als geheel afhangen van een aantal variabelen die onmogelijk te voorspellen en te kwantificeren zijn: hoe gevaarlijk (dodelijkheid)? Hoe besmettelijk? Wat is de reactie van de overheid? Hoe zal de samenleving reageren? De onbekenden zijn zo talrijk dat een onberekenbaar aantal "alternatieve" scenario's zou moeten worden opgesteld. Wij geven er de voorkeur aan een scenario op te bouwen en te kwantificeren dat wij vandaag als centraal bestempelen, en aandachtig te blijven, zodat wij onze visie kunnen bijstellen indien de actualiteit dat vereist – op basis van wat wij weten, eerder dan van wat wij ons vandaag kunnen voorstellen.
Alle extreme risico's buiten beschouwing gelaten lijkt 2022 een overgangsjaar of een normalisatiejaar te worden, na twee jaar van zeer grote volatiliteit op alle niveaus: economische activiteit, consumentenprijzen, activaprijzen, verwachtingen van de agenten enz.
In dit scenario verwachten we dat de wereldwijde economische groei aanzienlijk zal vertragen, van iets meer dan +5,5% voor 2021 volgens onze laatste schattingen, tot bijna +4% voor 2022. De balans van de risico's helt evenwel duidelijk over naar beneden.
Moeten we ons zorgen maken over de economische vertraging van China?
Een van deze risico's is niet in de laatste plaats de Chinese economische vertraging. De Chinese economie is nu goed voor ongeveer een zesde van het wereldwijde BBP, en is niet langer alleen de "werkplaats van de wereld", maar ook een belangrijke motor van de wereldwijde vraag. De vertraging van de gezinsconsumptie en de bedrijfsinvesteringen die gedurende meerdere kwartalen werd waargenomen, in een context van hoge schuldenlast en een crisis in de vastgoedsector (die in brede zin meer dan een kwart van het Chinese BBP vertegenwoordigt), brengt het risico met zich mee dat de Chinese monetaire en fiscale autoriteiten dit momenteel proberen in te dammen, maar dat blijft moeilijk in te schatten. Dit fenomeen is dan ook zorgwekkend, zowel voor China als voor de rest van de wereld.
Is de inflatie die we nu meemaken, ongeacht de bron (grondstoffen, meerdere tekorten, koolstofprijzen), van voorbijgaande aard?
Het is van fundamenteel belang te weten waar de inflatie vandaan komt om te weten of ze van voorbijgaande aard of blijvend is. In dit opzicht is er een belangrijke tweedeling tussen continentaal Europa en de Verenigde Staten. In continentaal Europa wordt de inflatie voornamelijk veroorzaakt door de energieprijzen (olieproducten, gas, elektriciteit) en verstoringen in de wereldwijde waardeketens (langere leveringstijden, tekorten enz.). In de VS lijken deze eerste effecten, die ook doorwerken, zich over het gehele productieproces te hebben uitgebreid, met name tot de lonen, in een context die overigens door een tekort aan arbeidskrachten wordt gekenmerkt. Kortom, de inflatie heeft in de eurozone nog steeds de kenmerken van een voorbijgaand (zij het hardnekkig) verschijnsel, terwijl ze in de VS pas op gang begint te komen. Dit verklaart de asymmetrie in het monetaire beleid van de twee regio's.
